|
InhoudIn deze nieuwsbrief:
|
Stellingmaand
Komend weekeind ga ik zelf nauwelijks op stap dus verslagen zijn dan helemaal welkom. Verder kan ik nu melden dat ik op persoonlijke titel en minimale kosten de domeinnaam stellingmaand.nl heb geregistreerd. Voorlopig wijst deze naar de Stellingmaand pagina's van de stichting. Op het moment komt maar liefst 20% van de laatste 100 bezoeken via de zoekmachine Google.
|
Stellingmaand: VijfhuizenKunst in het fort of kunstfort?
Volgens mij zitten er op dit moment zo'n vijf kunstenaars in het fort waaronder Marcel van Kerkvoorde waarvan ik enige tijd geleden nog schilderles heb gekregen. Buiten op het fort hangen of staan nog wat kunstwerken maar kunstfort was naar mijn begrip toch wat te hoog gegrepen of het moet nog echt wat worden. <https://www.stelling-amsterdam.nl/forten/vijfhuizen/>
|
Stellingmaand: Spaarndam(door Arthur van Beveren) Net als René was ik op Open Monumentendag in de omgeving van Spaarndam te vinden. Pas vroeg in de middag kwam ik op het idee een reisje naar de Stelling van Amsterdam te maken aangezien ik slechts in een ver verleden Fort bij Spijkerboor en Fort bij Nigtevecht had bezocht. Het donkergrijze beton met op vele plekken vochtige kalkafzettingen doet me toch meer dan de baksteentjes in de NHWL.
Na de half verrotte brug te hebben overwonnen stond ik voor de hoofdingang. Het fort is gebouwd volgens het Standaardmodel A en bij binnenkomst zit je al gauw in de brede poterne welke leidt tot het frontgebouw met uitkijkpostje. De linkerzijde van het fort was versperd dus liep ik door de gang links de lokalen af. De keuken is geheel ontruimd en het enige wat rest zijn de tegels. Hierna kwam ik weer buiten uit aan de uiterst noordelijke zijde van het gebouw. Op de muur rest nog wat camouflage, vergelijkbaar met dat op de kazematten bij Den Oever en Kornwerderzand, Duits misschien?
Na deze rondwandeling verliet ik het fort met het gebrom van de aggregaat, op weg naar het Fort bezuiden Spaarndam.
Noot van de redactie: <https://www.stelling-amsterdam.nl/forten/spaarndam-noord/>
|
Stellingmaand: Spaarndam achter de schermen(door Joop de Vries†, voorzitter Stichting Krayenhoff) Wat begonnen was met een losse opmerking op een bijeenkomst in Wormer had zich in de dagen daarna ontwikkeld tot aantrekkelijke bijzaak. "Zeg Jan, het zou wel aardig zijn om een bootje te laten varen tussen fort Zuid en Penningsveer". Het bootje werd van sleepboot via rondvaartboot uiteindelijk een betaalbare busboot. Zaterdag 8.30 uur, telefoon: "Waar moet ik zijn in Spaarndam?" "Waar vaar je nu ?" "O, vlak bij Nieuwe Meer". De verkeerde richting dus. 10.00 uur, telefoon: "Zeg, ik zou op fort Noord gaan staan, maar ik kan niet want mijn kleinkinderen komen onverwachts". Dan moet er een keuze gemaakt worden: of Noord gesloten houden of een ander zoeken. Het laatste dus want het eerste kun je niet maken op zo'n dag. Maar wie ? Bellen. nog eens bellen en uiteindelijk: "Goed ik kom wel, maar ik weet niets van de forten af". 10.30 uur. Als een haas naar Noord om de vlaggen te hijsen en een spoedcursus Fort Noord te geven. 11.00 uur Alles is (bijna) geregeld. De tekeningen, de luchtfoto's van de forten, alle deuren staan open of zijn los, bordjes "Alleen toegang onder geleide" zijn op de gesloten deuren bevestigd, tafel voor afgifte en stempelen paspoorten is bemand en iemand naar de sluis gestuurd om de boot op het laatste stukje te begeleiden.
15.30 uur: "Weet je dat de mensen van de boot naar Amsterdam gebracht moeten worden en morgen weer opgehaald moeten worden ?" "Is dit zo, dat was niet afgesproken." "Nee maar hoe moeten ze anders naar huis ?" Even regelen. Zondag 9.30 uur, telefoon: "Het bootje wil niet starten". Wat is een mobiele telefoon dan toch makkelijk en waarom is niemand blij als je zo vroeg contact met ze zoekt?
11.00 uur: Alle medewerkers zijn er al. Hoewel de boel pas om 13.00 uur open gaat. Eerst even naar Noord. Daar is de boel al volop in bedrijf. "Ja, ik was hier even om 9.30 uur en toen stonden er al ouders met kinderen, die kun je toch niet een paar uur laten staan". 13.00 uur: Eerst de soldaten naar Noord en Penningsveer sturen. Zij staan ook voor hun plezier en mogen dus wel wat meer zien dan Zuid. 't Gaat niet door, ze worden regelmatig aangesproken en gefotografeerd. 14.00 uur,telefoon: "De schipper wil niet varen, want er zijn te veel mensen aan boord en niemand wil er vanaf". Regelen dus. 17.00 uur: "Hoe komen we bij fort Penningsveer?". "Hoe bent u ?" "Met de auto, maar die staat daar en het bootje vaart niet meer." Een jeep regelen dus. 17.30 uur. Iedereen krijgt zijn flesje wijn en een welgemeend "bedankt" 18.30 uur. He lekker, weer thuis na een druk week-end waarop zo'n duizend bezoekers fort Zuid hebben bezocht, fort Noord hebben bekeken en het Spaarne en Mooie Nel zijn overgestoken. Hectisch, je voelt je zelf bijna een "stellingcommandant in oorlogstijd". Maar enorm leuk om het te organiseren en uit te voeren met de hele ploeg medewerkers. Volgend jaar weer zo. <https://www.stelling-amsterdam.nl/forten/penningsveer/>
|
Cursus Stelling van AmsterdamDoor Cor Wagemakers (secretaris Stichting Stelling van Amsterdam) en Caroline Smook (provincie Noord-Holland) wordt een driedaagse cursus over de Stelling van Amsterdam verzorgd. De cursus wordt gegeven op zaterdag 22 en 29 november en 13 december 2003 van 10.00 tot 12.00 uur in het Waterlands Archief te Purmerend. De cursus kost € 37,50. Voor digibeten? Meer informatie: Stichting Museaal & Historisch Perspectief Noord-Holland.
|
Overig- Een foto en de tekst van de enig mij bekende gedenkplaat over de verboden kringen is nu op de website te vinden: - En weet je dat je de electronische briefkaarten ook als verjaarskaart kan gebruiken? ;-)
|
Uw meningDit is een experiment voor een nieuw vast item in de nieuwsbrief. Het zal in de komende nieuwsbrieven voorkomen en afhankelijk van het gebruik verdwijnen of blijven. Als je deze nieuwsbrief op de website leest, kan je hier aangeven wat je van de nieuwsbrief vindt:
|
Nieuwsbrief 110
Dinsdagavond laat ontving ik maar liefst drie verslagen! Zelfs met eigen foto's! En een van de verslagen is van een organisator die ons een kijkje achter de schermen gunt. 
In het kader van de Stellingmaand heb ik zondag 7 september een bezoek gebracht aan het 
Loop je langs het fort dan valt het op dat deuren zijn verdwenen of uit de sponningen hangen en maakt alles toch een beetje verwaarloosde indruk. Kom je echter binnen dan zie je overal de oude bordjes en teksten nog hangen. Een groot gedeelte van het fort, het gehele deel links van de ingang, was geopend en hier kon je je overal vrij bewegen voor zover er tenminste licht was.
Ik ben inmiddels soldaat want na het aanschaffen van het Stellingpaspoort moet je nog minstens twee andere forten bezoeken om op te klimmen tot sergeant. In ieder geval handig zo'n leuk klein paspoortje. Al is het maar om voor jezelf aan te tekenen wanneer en waar je bent geweest. 
Na een rondzwerving door een nieuwbouwwijk kwam ik uiteindelijk in het dorp Spaarndam terecht. Hier parkeerden we de auto en liepen langs een dijkje met enkele schuilplaatsen richting het fort. Onderweg vond ik nog enkele stille getuigen uit de Tweede Wereldoorlog; Duitse prikkeldraad paaltjes. Deze vind je echt overal in Europa.
Iets verder naast het frontgebouw ligt een gemetselde Duitse zoeklichtremise. Vanuit de garage kon het zoeklicht via de betonnen weg op het dak van het frontgebouw gereden worden, houten balkjes aan weerszijden van het pad maakte het lopen makkelijker.
Via het schilderachtige dorpje Spaarndam vervolgde ik m'n weg naar de twee L 483s (Duitse radiobunkers) langs de snelweg A9. "Je ziet ze vaak maar je hebt nog steeds geen foto", daar kwam het bij deze twee bunkers op neer. Na een paar foto's schoot het me te binnen dat dichtbij een Duits hoofdkwartier lag. "Ergens bij een landgoed" kon ik me herinneren. Helaas had m'n research wat beter moeten zijn want na een wandeling door het park achter het landhuis Beeckesteijn bleek er niks te liggen*.
12.00 uur, telefoon: "Zeg weet je dat de boot een diepgang van 1,5 meter heeft en niet zoals gezegd 60 cm ?" Een lichte paniek, door zijn grotere diepgang kan hij niet aanmeren in de fortgracht en ook niet aan de Spaarneoevers. Dan maar naar de kade bij het tweede bruggetje . 't Is wel een eindje lopen maar de meeste bezoekers zijn op de fiets en anders sturen we er een militaire wagen heen om te halen en te brengen. Vanwege het één richtingsverkeer moeten ze wel 6 km omrijden. Maar het kan.
9.45 uur, telefoon: "Weet je dat er drommen mensen op het fort lopen?". Een van de huurders heeft de deur niet dicht gedaan toen hij het fort op kwam. Toch wel makkelijk dat het zo dicht bij mijn huis is.