Sluit [X]   
 

Sergeant Jongkind in 1903: ingedeeld als loteling en op data met verlof tot nadere...

© 1999-2024, René G.A. Ros
Laatst gewijzigd 29-1-2024

Donateur worden?

Nieuwsbrief

Nieuwsgierig? Lees deze nieuwsbrief maar!Nieuwsbrief 438

Nieuwsbrief Stelling van Amsterdam
Thema: Waren er guerrilla's op Fort bij Edam?
Een nieuwsbrief over militair erfgoed in de regio Groot-Amsterdam.
18de jaargang, nummer 438, 2 september 2016

 

Inhoud

In deze nieuwsbrief:

 

Inleiding

Beste lezer,

Deze nieuwsbrief gaat over het onderzoek om te proberen te verklaren wat de functie was van een onbekend bouwwerk op het Fort bij Edam. De theorie is spectaculair én - volgens ons - plausibel maar of het u overtuigd moet u aan het eind van deze nieuwsbrief zelf beslissen...
Dit is geen wetenschappelijk onderbouwd artikel en het iteratieve onderzoek is vereenvoudigd beschreven. In werkelijkheid is nieuwe informatie gebruikt om het bouwwerk en het archief opnieuw te raadplegen.
Aan het eind van deze nieuwsbrief vindt u informatie over het vandaag verschenen boek 'Samen met de CIA' en een lezing daarover op Fort bij Edam.

Voordat u gaat lezen wil ik deze personen bedanken voor hun medewerking aan specifieke artikelen of in het algemeen: Michel van Best, Kees Bruins (Werkgroep Fort bij Krommeniedijk), Piet Crielaard (Stichting Fort bij Edam), Ger Fritz (Stichting Fort bij Edam), Michael Grube (Geschichtsspuren.de), Wim de Natris, Jaco der Nederlanden, Henk Posthumus (destijds Vrijwilligersgroep Fort bij Spijkerboor), Alexander Senger, dr. Cees Wiebes (Universiteit van Amsterdam), Dick Wools en alle deelnemers aan het mini-symposium 'Het geheim van...'. Tekst en foto's zijn van ondergetekende tenzij anders aangegeven.

Lees deze nieuwsbrief op: https://www.stelling-amsterdam.nl/nieuwsbrief/2016/nieuwsbrief-438/
Overig kort nieuws op het Stelling Forum: https://forum.stelling-amsterdam.nl/

De volgende nieuwsbrief zal op 8 september verschijnen.

Veel plezier!
René Ros
https://doccentrum.stelling-amsterdam.nl/

Tip: houd de cursor boven elke afbeelding om een beschrijving te zien.

 

Het onbekende bouwwerk

Op 6 juni 1999 was het Fort bij Edam nog leeg en verlaten toen Jurgen Lamers en René Ros het voor de eerste maal bezochten. Buiten stond het gras hoog tussen dichte begroeiing en binnen heerste duisternis over de spinrag.
Tussen het hoge gras viel een betonnen plaat met metalen luiken heel erg op. De boswachter van Staatsbosbeheer had geen idee wat het was en wij ook niet. En zonder de metalen luiken te lichten zouden er geen aanwijzingen komen, maar die luiken zaten vast...

De begroeide keel van het Fort bij Edam, 1999.De oudste foto van het onbekende object op het terreplein van Fort bij Edam, 1999.

Ondertussen werd het het jaar 2014 en was het fort door vele vrijwilligers van de Stichting Fort bij Edam ontdaan van spinrag, aangeveegd, geschilderd en gemaaid. Onder leiding van een van de vrijwilligers, Piet Crielaard, werden de gelaste metalen luiken van het onbekende bouwwerk met veel moeite open gemaakt. Maar ook na het openen was het ze onduidelijk wat het bouwwerk was. Op RTV Noord-Holland werd in augustus 2014 een item erover uitgezonden met een oproep voor mensen die meer informatie hadden. Behalve publiciteit was er verder helaas geen resultaat.
Wel had de stichting vernomen van de pachter, die ook toen zijn schapen op het fort hield, dat het bouwwerk rond 1950 was gebouwd.

In september 2014 is René Ros met een paar sympathisanten tijdens een veldtocht bij het Fort bij Edam langs gegaan om het bouwwerk te bestuderen en te discussiëren over de mogelijke functie. René heeft toen over het gebruik enkele theorieën geopperd waarbij de wildste theorie veel lijkt op wat u hieronder gaat lezen...
Wij hopen dat deze nieuwsbrief aanleiding is om het bouwwerk verder op te knappen en werkend te maken.

Stichting Fort bij Edam
'Wat is toch die geheimzinnige constructie in Fort Edam?' op RTVNH
Fort bij Edam

 

De vorm

Op het linker terreplein van het Fort bij Edam ligt, van buitenaf geheel onzichtbaar, een betonnen plaat van grofweg 5 bij 5 meter met een dikte van ca. 15 cm. Van zuid (hoofdgebouw) naar noord (frontwal) zijn er drie onderdelen in te onderscheiden namelijk twee sleuven met metalen deksels (laten we die A en B noemen) en een ronde put (C). In de maten zijn alleen metrische eenheden te herkennen zodat het geen Angelsaksisch ontwerp zal zijn.

Object A is een sleuf met een binnenmaat van 252 bij 35 cm. Het bevat liggend een 216 cm lange en 33 cm dikke, gelaste, holle metalen balk waaraan een zijde een kwart cirkel van metaal is te vinden. Door deze kwart cirkel is de balk vrij eenvoudig rechtop te zetten. Er zit een metalen punt op de kop die dan boven het beton uit komt.
Halverwege de balk zitten aan de zijkanten twee roestvrije borgpennen van 6 cm. doorsnede die, door het draaien van een vierkante bout op de kop van de balk, in en uit te trekken zijn. In de sleuf zelf zitten twee keer twee gaten voor deze borgpennen, een voor als de balk in een horizontale positie ligt (halverwege de sleuf) en in schuine positie (oostzijde van de sleuf).

Object A, balk uit sleuf getakeld.Object A, detail gat borgpen.

Object B is vrijwel identiek aan object A maar heeft iets andere afmetingen met een binnenmaat van 268 bij 31 cm. Het bevat eenzelfde balk maar deze is 252 cm lang en 28,5 cm dik. De kop heeft twee ronde gaten waarachter twee buizen zitten waarin de twee losse stangen passen. Met een koppeling zijn aan deze stangen roestvrije stalen borgpennen van 5 cm. vast te maken die door de gaten naar binnen gestoken kunnen worden, om de stangen los te draaien en weer uit te nemen.
De balk kantelt over een rond kantelpunt halverwege de balk en kan door één persoon vrijwel rechtop gezet worden waarna de pinnen geplaatst kunnen worden. Voor zover bekend kan deze balk niet vergrendeld worden als het in horizontale positie ligt.

Object B, borgpennen met stangen.Object B, openingen in kop van de balk.

Ook is er een ronde put (object C) met een ijzeren deksel van 60 cm. doorsnede waarvan slechts een klein deel in het midden uitgenomen kan worden. Daaronder bevindt zich een een verticale as met een vierkante kop waar een nieuwe sleutel voor is gemaakt. Als je de as draait hoor je iets heen en weer gaan, maar verder gebeurd er niets. Er is ook geen zichtbare verbinding met een van de sleuven. Het vermoeden is dat hiermee de deksel ontgrendeld en uitgenomen moet kunnen worden maar dat dit door roestvorming nu niet mogelijk is. Na wegname van de ronde deksel zou dan een ronde buis als feitelijke versperring geplaatst kunnen worden die boven het wegdek uitsteekt. Direct nabij dit object zijn minstens twee ronde slijtsporen in het beton te herkennen. En dit object blijft langer sneeuwvrij dan de andere, hetgeen suggereert dat er een redelijke hoeveelheid water onder zit.

Object C, deels geopende deksel.Object C, aanzicht met andere objecten.

Foto-album van bouwwerk

 

De functie

Foto vechtwagenhindernis: René Ros.
Foto's West-Duitsland: Michael Grube (Geschichtsspuren.de).
Met dank aan: Dr. Tibor Balla (Militair Museum Hongarije)

Alhoewel we nog nooit een identiek bouwwerk elders hadden gezien, waren we er bij het bezoek aan het geopende bouwwerk op Fort bij Edam vrij snel zeker van dat het een wegversperring is. Het kunnen oprichten van metalen balken en het vastzetten daarvan is daarvoor een algemeen toegepast principe.

Vechtwagenhindernis in de zeedijk bij Muiden.Deze versperring ligt echter niet in een weg en er kunnen nauwelijks voertuigen komen. Het is niet gebouwd waar het functioneel kon zijn en dan kan het alleen een opstelling zijn geweest om de bediening te testen of te oefenen. Daarvoor pleit ook dat het drie verschillende objecten zijn.

De dikte van de balken is een indicatie dat het inderdaad een na-oorlogse wegversperring is. Voor 1940 gebruikten we in Nederland spoorrails en kleinere H-profielen in zogenoemde vechtwagenhindernissen. Maar na 1945 hebben we geen of weinig versperringen meer in ons land gebouwd.
Navraag bij de Stichting IJssellinie leerde dat daar geen wegversperringen bekend zijn. Ook medewerkers van het Geniemuseum te Vught zagen niets herkenbaars in de foto's. Daarom begon er een virtuele zoektocht buiten de landsgrenzen.

Michael Grube van het Interessengemeinschaft für historische Militär-, Industrie- und Verkehrsbauten in Duitsland liet desgevraagd weten: "This obstacle design is not in the NATO documentation/field manuals, so it will most likely be some country-specific design." (Dit versperring model is niet in de NAVO documentatie/veld handleiding, zodat het zeer waarschijnlijk een land-specifiek ontwerp is.)
Een oproep op het Geschichtsspuren Forum leverde weinig op en een bericht in de Site-O nieuwsbrief voor wereldwijd geïnteresseerden had geen resultaat. Aleksander Potocnik (Site-O zuidoost Europa) schreef: "unfortunately I don't seem to be able to help you in this regard. The pictures differ from anything similar on the Rupnik Line" (helaas kan ik hiermee niet van dienst zijn. De foto's hebben geen overeenkomst met iets soortgelijks in de Rupnik Linie). Het militair museum in Hongarije heeft geen documenten of experts die uitsluitsel kunnen geven.
Op het Internet zoeken naar termen zoals 'wegversperring' in verschillende talen leverde ook geen herkenbare afbeeldingen op. Ook niet in de taal van het land dat in het volgende artikel genoemd wordt.
En de versperringen konden ook niet gevonden worden in informatie over de Koude Oorlog zoals de putten die je nogsteeds in West-Duitse wegen kan vinden.

Putten en bergplaats voor een wegversperring bij een brug in West-Duitsland. (Michael Grube)Deksel van een versperring in West-Duitsland. (Michael Grube)

Uiteraard is ook geprobeerd informatie over het bouwwerk in een Nederlands archief te vinden. Het enige openbare archief dat resultaat zou kunnen opleveren is het archief '2.13.96, Dienst Gebouwen, Werken en Terreinen van het Ministerie van Defensie (1947-1987)' in het Nationaal Archief te Den Haag. Tweemaal is een bezoek daaraan gebracht maar ook zonder resultaat en dus ook zonder een bevestigd bouwjaar. Op de indexkaarten over Edam voor verschillende jaren werden wel toepasselijke beschrijvingen gevonden zoals 'oefengelegenheid te fort Edam' (1949). Maar de archiefstukken waren niet via nummerboeken te achterhalen of de archiefstukken waren vernietigd. Als je in complot-theorieën gelooft...

De prangende vraag is: waarom is dit bouwwerk niet gewoon op een kazerne of een oefenterrein gebouwd? Voor wie kan dat nuttig zijn geweest?

Cold War bericht
Forum DDR Grenze- DDR Zeitgeschichte Online
Geschichtsspuren
Geschichtsspuren bericht
Sperranlagen DE
Site O
Rupnik Line

 

Guerrilla's

Met dank aan: Cees Wiebes (Universiteit van Amsterdam)
Foto Cees Wiebes: Alexander Senger.
Foto wapens en uitrusting: collectie Cees Wiebes.

Cees Wiebes tussen de aanwezigen van het mini-symposium.Kort nadat we het bouwwerk voor de eerste maal hadden bestudeerd, ontving René Ros op 28 september 2014 een e-mail van Cees Wiebes.
Dr. Cees Wiebes heeft tot 1 november 2013 gewerkt als senior analist bij de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) en is tegenwoordig senior research fellow bij het Ad de Jonge Centrum voor inlichtingen- en veiligheidsstudies van de Universiteit van Amsterdam. Er zijn weinig mensen die zoveel kennis over de Nederlandse inlichtingenwereld hebben als hij.

Hij schreef: "Ik ben bezig met een verhaal over een vijftal Roemenen die waarschijnlijk in 1951 in het diepste geheim op Kamp Zeeburg werden getraind voor speciale operaties achter het IJzeren Gordijn. Ze moesten in opdracht van de CIA en Nederlandse diensten een guerrilla oorlog voeren in Roemenië tegen de communisten en hit-and-run operaties uitvoeren."

In een Roemeens document is daarover te lezen: "Deze auto reed de vijf Roemenen in het midden van de nacht van de Belgisch-Nederlandse grens naar een voormalige Nederlandse militaire gevangenis ten noorden van Amsterdam. In deze gevangenis, waar geen gevangenen meer waren, vervolgde de groep de training die ze in Italië was begonnen.
Ze kregen ook instructies over wat te doen als ze gevangen werden genomen. In Nederland deed de groep dagelijkse oefeningen om ze te testen op hun theoretische vaardigheden.
Na twee weken training werd de groep aan boord gebracht van een Amerikaans viermotorige bommenwerper, met een Amerikaanse militaire bemanning, die van Amsterdam naar Frankfurt am Main vloog. Voordat ze Amsterdam verlieten ontving de groep een enveloppe met kaarten, codes, kwartskristallen voor de radio's en radio-apparatuur.
Vanaf Frankfurt am Main werd de groep in een Amerikaans tweemotorig Douglas vliegtuig naar München gevlogen. Daar kregen ze een aanvullende parachute-training. Daarna vlogen ze terug naar Frankfurt en twee dagen later vlogen ze met hetzelfde toestel naar Athene."
Uit een ander document blijkt dat de training in Nederland plaatsvond van 10 tot en met 24 september 1951. Op 18 oktober vertrok de ploeg in een ongemarkeerd CIA vliegtuig vanuit Athene om boven Roemenië per parachute gedropt te worden.

Bij de arrestatie in Roemenië in beslag genomen wapens en uitrusting.De CIA voerde onder de naam 'Operation QKBROIL' ('snelkookpan') dergelijke infiltratie operaties uit in nauwe samenwerking met inlichtingen- en veiligheidsdiensten van verschillende NAVO-landen en elke dienst richtte zich op een specifiek Warshaupact land. Voor de Nederlandse Buitenlandse Inlichtingendienst (BID) waren Roemenië en Bulgarije het belangrijkste doelwit.

Het plan was om meerdere ploegen te trainen maar het is bij één ploeg Roemenen en één ploeg Bulgaren gebleven. De Bulgaren werden op vliegbasis Deelen getraind.
De operatie verliep niet zoals gepland en vier agenten werden gevangen genomen en geëxecuteerd. De vijfde Roemeen pleegde zelfmoord.
Door de zeer goed getrainde Roemeense inlichtingen- en veiligheidsdiensten en door Amerikaans amateurisme plus Russische mollen in de Britse inlichtingendienst, zoals Kim Philby, was de operatie gecompromitteerd.
Op 1 juni 1952 blies de CIA de operaties die werden uitgevoerd met Westerse inlichtingen- en veiligheidsdiensten af. De BID, die samenwerkte met het Nederlandse Stay Behind netwerk O&I, wilde nog zelfstandig doorgaan maar dat bleek niet mogelijk. Voor O&I was het vermoedelijk een goede oefening en leerschool omdat zij dezelfde guerrilla-taak had bij een communistische bezetting van Nederland.

Cees Wiebes dacht dat op Kamp Zeeburg een militaire gevangenis is geweest maar dat is niet het geval. De enige, ons bekende, militaire gevangenis in die tijd was in Nieuwersluis gevestigd.
De kampen voor politieke delinquenten die eerder in scholen, kazernes e.d. waren gehuisvest zullen niet bedoeld worden. Om ze weer voor hun originele doel te gebruiken waren deze kampen naar forten overgebracht.
Mogelijk dat een fort wordt bedoeld dat als kamp voor politieke delinquenten was ingericht. Dat geldt voor vrijwel alle forten ten noorden van het Noordzeekanaal alhoewel ze niet allemaal daadwerkelijk zijn gebruikt.
Vooral Fort bij Spijkerboor en in mindere mate Fort bij Edam hadden een recente geschiedenis als militaire gevangenis. Van geen van de forten is bekend hoe zichtbaar hun gevangenis-periode was in 1951.

Kamp Zeeburg
Bewaringskampen Politieke Delinquenten
Fort bij Spijkerboor
Fort bij Edam
Krantenartikelen over 'Amerikaanse spionnen Roemenie' op Delpher

 

Mini-symposium

Met dank aan: Stichting Fort bij Edam.
Foto symposium: Alexander Senger.
Foto Roemeen Constantin Saplacan: collectie Cees Wiebes.

Deelnemers aan mini-symposium bekijken het onbekende bouwwerk op Fort bij Edam.Op 14 november 2015 werd het mini-symposium 'Het geheim van...' over het onbekende bouwwerk georganiseerd op het Fort bij Edam. Dit vormde de seizoen-afsluiting van Stichting Fort bij Edam en de jaarlijkse donateursdag van het Documentatiecentrum StvA.

Om te beginnen kregen de aanwezigen de gelegenheid om het bouwwerk te bekijken en vragen te stellen. Vervolgens werd in een lokaal van het fort gediscussieerd over het mogelijke gebruik.
De consensus lag vrij snel bij een wegversperring maar een antenne en raketinstallatie werden ook gesuggereerd. Een antenne met bewegende voet en zonder tuiblokken is onwaarschijnlijk. En wat betreft raketten werden voor de Honest John en Lance, om het tot in Nederland gebruikte systemen te beperken, mobiele lanceerinstallaties gebruikt.

Hierna gaf René Ros een presentatie over de informatie die op dat moment over het bouwwerk uit archieven en contacten bekend was. Aansluitend gaf Cees Wiebes een uitgebreide presentatie van zijn onderzoek naar de Roemenen op basis van zijn op dat moment nog te publiceren boek. De deelnemers hoorden zijn verhaal grotendeels ademloos en met verbazing aan.

De Roemeense agent Constatin Saplacan na zijn arrestatie in Roemenië.Door deelnemers werd terecht opgemerkt dat het een leuke theorie is maar niet 100% zeker dat de Roemeense ploeg op het Fort bij Edam heeft geoefend met het bouwwerk. Een van de deelnemers was wel overtuigd:
"Een NL testopstelling had net zo goed in een loods of op een terrein ergens anders gemaakt kunnen worden en dat was ook makkelijker voor testvoertuigen en meetinstrumenten. Mijn mening is dat het een leermiddel was voor de besproken groep en dat deze groep hier gebivakkeerd heeft."

In ieder geval vonden de organisatoren het mini-symposium zeer geslaagd en waren ook de deelnemers tevreden:
"Ik heb in tijden niet zo'n inspirerende middag gehad."
"Goed verhaal, goede opbouw en vooral niets verklappen. Lang geleden dat ik zo op het puntje van mijn stoel heb gezeten. Dank!"

N.B. De geheimhouding voor de aanwezigen aan het mini-symposium is, door het publiceren van het boek van Cees Wiebes en deze nieuwsbrief, bij deze vervallen.

Stichting Fort bij Edam
Fort bij Edam
Doneren

Het gebruik

Met dank aan: Kees Bruins (Werkgroep Fort bij Krommeniedijk), Henk Posthumus (Vrijwilligersgroep Fort bij Spijkerboor).
Foto Fort bij Veldhuis: René Ros
Foto Roemeen Willy Spindler: collectie Cees Wiebes.

Laten we aannemen dat de oefenlocatie van de Roemenen:
- inderdaad ten noorden van Amsterdam lag,
- niet Hoorn, Alkmaar, Den Helder e.a. wordt bedoeld,
- andere gebruikers op de locatie niet of beperkt mogelijk waren en
- een fort is aangezien als 'voormalige militaire gevangenis'.
Dat zijn redelijk veel aannames maar elk is op zich goed verdedigbaar.

Tralies voor de ramen van Fort bij Veldhuis.Daaruit volgt dat vrijwel alle forten ten noorden van het Noordzeekanaal in aanmerking komen. Zeven forten zijn daadwerkelijk gebruikt als gevangenkamp waarvan twee in de vroege periode door de Binnenlandse Strijdkrachten en de overigen later onder het Ministerie van Justitie.

De meeste lezers zullen onmiddellijk denken aan Fort bij Spijkerboor als fort met de meeste jaren als gevangenis. Op 18 juni 1951 werd het gesloten als gevangenis voor Indië-weigeraars en Indië-strafgevangen. In augustus 1951 betrok de Koninklijke Luchtmacht dat fort. Daartussen lijkt een training van twee weken te passen behalve dat het de bedoeling was meerdere Roemeense ploegen te trainen en de operatie werd pas in juni 1952 beëindigd.
Voor zover bekend waren deze forten als magazijn in gebruik: Fort bij Edam, Fort bij Krommeniedijk (leeg?) , Fort bij Veldhuis, Fort aan de St. Aagtendijk en Fort Zuidwijkermeer. Maar bij magazijnen kan het mogelijk zijn om de toegang door andere gebruikers tijdelijk niet toe te staan. De kokerschietbanen op Fort bij Edam en Fort bij Spijkerboor zijn na november 1951 gebouwd en kunnen geen rol gespeeld hebben.

De Roemeense agent Willy Spindler na zijn arrestatie in Roemenië.Alleen op Fort bij Edam is een object aanwezig dat mogelijk van nut was bij het opleiden van de Roemeense guerrilla's, de genoemde wegversperring. Het kan van belang geweest zijn om wegversperringen goed te kunnen bedienen. Zo kunnen guerrilla's de wegversperringen ook zelf inzetten tegen achtervolgers. En een repressief staatssysteem heeft niet alleen wegversperringen langs de landsgrenzen maar ook op belangrijke routes.
Op vliegbasis Deelen is een soortgelijke ploeg Bulgaren opgeleid zodat je zou kunnen denken dat zij niet of met andere wegversperringen getraind moesten worden.

Concluderend is het aannemelijk maar niet zeker dat de training van de Roemeense agenten op Fort bij Edam plaatsvond. Via onder andere de International Commission of Military History (ICMH) werden e-mails over deze wegversperring verzonden aan enkele Roemeense militaire musea maar helaas volgde geen antwoord.
Om onbekende redenen houdt Cees Wiebes vast aan Fort bij Spijkerboor als trainingslocatie maar een onderbouwing daarvan is niet bekend.
De mooiste bevestiging van deze theorie zou de vondst zijn, in het veld of in een archief, van precies dezelfde wegversperringen in Roemenië - en liefst in geen enkel ander land. Maar archiefstukken in Nederlandse archieven over de bouw en het gebruik zouden ook heel mooi zijn.
Misschien heeft de versperring niets met de Roemenen te maken maar misschien ook wel. Het begint altijd met een theorie en die is bij deze geponeerd.

Bewaringskampen Politieke Delinquenten

 

Boek 'Samen met de CIA'

Tekst en afbeelding: Boom uitgevers Amsterdam.

Boek 'Samen met de CIA'Vandaag, 2 september 2016, verschijnt 'Samen met de CIA. Operaties achter het IJzeren Gordijn' van Cees Wiebes. Dit boek laat zien dat de Nederlandse Inlichtingendiensten tijdens de Koude Oorlog een veel grotere rol speelden dan tot nu toe werd gedacht. Ook wordt er inzicht gegeven in hoe de Nederlandse geheime dienst en de CIA samen zeer clandestiene operaties uitvoerden achter het IJzeren Gordijn, in Noorwegen en in Den Haag.

Spionagedeskundige Cees Wiebes onthult op basis van recent vrijgegeven archieven hoe de operaties achter het IJzeren Gordijn meestal uitliepen op mislukkingen, waarbij tientallen geparachuteerde agenten omkwamen. Deze agenten waren meestal tijdens de oorlog betrokken geweest bij oorlogsmisdaden en hadden voor de SS, Gestapo of Waffen SS gediend. Dubbelspel, verraad en Amerikaans amateurisme waren tijdens de operaties aan de orde van de dag. Sommige acties waren wel een succes. Wiebes bespreekt in zijn boek hoe Operatie Tom en Operatie Leunstoel wél tot intelligence leidden. Deze zeer geheime operaties worden in dit boek uitgeplozen en inzichtelijk gemaakt.

Cees Wiebes is intelligence analist en onderzoeker. Hij is de eerste Nederlandse onderzoeker die exclusief toegang kreeg tot de archieven van de voormalige inlichtingen- en veiligheidsdiensten in Roemenië, Bulgarije, Hongarije en Polen. Verder heeft hij zeer geheime en nooit eerder geraadpleegde documenten kunnen consulteren op het ministerie van Algemene Zaken en bij de AIVD.

Cees Wiebes
Samen met de CIA
ISBN 9789089537584
verkoopprijs €24,90
E-book €14,90

'Samen met de CIA' op Boom Geschiedenis
'Samen met de CIA' op website Nieuwsuur (ook item in het programma van 1-9-2016)

 

Lezing op Fort bij Edam

In samenwerking met: Stichting Fort bij Edam en Cees Wiebes.
Foto: Boom uitgevers Amsterdam

Portretfoto Cees WiebesWat is die vreemde betonplaat met metalen deksels op het linker terreplein van Fort bij Edam? Het Documentatiecentrum Stelling van Amsterdam nodigt u van harte uit om het geheim van deze vreemde wegversperring te ontrafelen.

U bent op zaterdag 1 oktober as. van harte welkom op het Fort bij Edam voor een bijeenkomst die om 14.00 uur begint en om ongeveer 16.00 uur eindigt.
Eerst zullen we de wegversperring bekijken waarna René Ros zijn onderzoeksresultaten zal delen. Aansluitend zal prof. Cees Wiebes een presentatie geven over zijn boek 'Samen met de CIA' dat mogelijk aanknopingspunten voor de wegversperring biedt.

Omdat er een beperkt aantal plaatsen beschikbaar zijn, kunt u alleen aanwezig zijn na aanmelding via de onderstaande link. Aanmelden is mogelijk tot en met 29 september as. of tot het maximum aantal deelnemers is bereikt. De kosten bedragen 5 euro per persoon en eventuele consumpties zijn voor eigen rekening. Het fort is open vanaf 13.30 uur.

Bij binnenkomst moet u zich 'ongevraagd legitimeren' en de deelnamekosten gepast contant voldoen. Het is niet toegestaan geluid- en/of filmopnamen te maken tijdens de bijeenkomst.
Cees Wiebes zal met alle plezier uw exemplaar van zijn boek signeren en mogelijk (in voorbereiding) is er ook verkoop van het boek.

Aanmelden voor Lezing 'Samen met de CIA'

 

Deze nieuwsbrief is een uitgave van het Documentatiecentrum Stelling van Amsterdam. De redacteurs en auteurs aanvaarden geen aansprakelijkheid, op welke wijze ontstaan, door het gebruik van de inhoud van de website, nieuwsbrief of andere publicatie, door welke persoon en voor welk doel dan ook. Wij hebben ons best gedaan om alle rechthebbenden op deze website / nieuwsbrief te achterhalen. Eenieder die meent dat zijn/haar materiaal zonder voorafgaande toestemming hier is gebruikt, verzoeken wij om zich tot ons te wenden. Bij gebruik als bron voor publicaties en andere uitingen is bronvermelding verplicht en tevens wordt deskundige begeleiding, door bijvoorbeeld de redacteur of auteur, aanbevolen. In de nieuwsbrieven weergegeven meningen zijn een deel van een column of strikt persoonlijk tenzij expliciet anders is aangegeven. 'Majoor Van Hall' en 'Soldaat Troelstra' zijn fictieve militairen uit het verleden die dienen als pseudoniemen voor verschillende personen. Activiteiten zoals rondleidingen worden mogelijk door andere partijen georganiseerd en de verantwoordelijkheid voor inhoud, uitvoering e.d. ligt geheel bij de betreffende partij. De inhoud van een nieuwsbrief wordt na publicatie niet meer gewijzigd en kan later onjuist zijn gebleken of niet meer van toepassing zijn. De auteursrechten berusten bij René G.A. Ros tenzij anders is aangegeven.

 

Stelling van Amsterdam op Twitter Stelling van Amsterdam op Facebook Doc.centrum Stelling van Amsterdam op LinkedIn
Stelling van Amsterdam op foto-site Instagram Stelling van Amsterdam op video netwerk YouTube

Deze website wordt verzorgd door particuliere experts en is geen website van een overheid.
Alle rechten voorbehouden, o.a. gebruik door commerciële partijen alleen met voorafgaande toestemming.
Stelling van Amsterdam. Een stadsmuur van water.
UNESCO Werelderfgoed sinds 1996
ReneRos.biz voor ontwikkeling, advies & expertise en opleidingen voor Filemaker database-toepassingen. (Advertentie)
 
 
 
Het Kenniscentrum Waterlinies (KCW) verzamelt, onderzoekt, borgt en verspreidt kennis over de Hollandse Waterlinies: de Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. (Advertentie)